Weer thuis!

De taxi kwam me keurig op tijd ophalen en bracht me naar het vliegveld. Het was er niet druk en ik kon meteen inchecken en door de controles heen. Het vliegveld van Kathmandu is niet echt groot en de enkele winkeltjes daar heb je ook zo gezien. Dan maar een paar uur mensen kijken.....je moet toch wat! Ik ban opgewonden om weer naar huis te gaan, maar ook wat gespannen. Ik heb maar anderhalf uur overstaptijd in Istanbul. Als ik dat maar red! Ik moet er niet aan denken om nog een nacht daar door te brengen. Ik wil naar huis!!!!

Het vliegtuig vertrok ruim 20 minuten te laat vanuit Kathmandu. Nu maar hopen dat we de wind mee hebben. De vlucht van 8 uur verliep verder wel goed. Wat turbulentie maar niet echt naar en tot boven Istanbul zag het er hoopvol uit maar.....waarom gaan we niet landen? Weer een rondje, weer stijgen, weer dalen, weer een rondje, dalen, weer stijgen.....inmiddels werd het later en later en uiteindelijk bleef er nog 10 minuten overstaptijd over.....dat haal ik nooit!!!!

Rennen, klotsende oksels, kurk droge strot, vragen, verder rennen, vragen, nog verder rennen, door de controle, weer rennen, gate 105 in zicht maar ik moet naar gate 309, alles op alles en.....nog net op tijd kan ik in de bus springen die me naar het vliegtuig brengt. Ze hebben op me gewacht!!!!

In het vliegtuig ga ik bijna van mijn houtje van de spanning en van de inspanning. Gelukkig zit ik aan het raampje en geeft het glas wat verkoeling. In Brussel duurt het lang voordat ik door de paspoortcontrole ben. Gelukkig ligt mijn rugzak al op de band en een paar minuten later kan ik Jasper en Evi omhelzen. Wat heerlijk om ze weer te zien! Wat voelt het fijn om ze een hele dikke knuffel te geven!

Onderweg is het rustig in het verkeer, we hebben lekker alle tijd om bij te kletsen. En dan sta ik in mijn tuin. Het is helder en fris koud. Het bos geurt, de katjes komen aanrennen, er staan bloemen op tafel. Ik ben weer thuis!!! Ik ben intens gelukkig.

Nepal Namaste!

Mijn laatste uurtjes in Nepal tikken weg. Ik zit op het dak van een guesthouse aan het ontbijt. Over een uurtje komt de taxi me ophalen om me naar het vliegveld te brengen. Terug kijkend zijn de 3 maanden omgevlogen. En wat het ik een hoop gedaan, gezien, meegemaakt en vooral ook geleerd. Wat zijn de mensen bijzonder hier. Zo lief en vriendelijk, behulpzaam, zorgzaam, ze delen wat ze hebben, ze zijn arm maar zo tevreden terwijl wij altijd maar op weg zijn naar meer. Ook als de koelkast nog voel ligt gaan we even naar de supermarkt voor net datgene wat er niet is.....

De natuur is overweldigend mooi en indrukwekkend. De jungle is zo groen en overal zie je prachtige bloemen, rijk aan grote en kleine dieren, de bergen zijn majestueus en zo ongelofelijk ruig en hoog, de meren zijn prachtig. Helaas is Nepal ook erg vuil, zo veel afval overal. Iedereen gooit werkelijk alles op straat, uit de auto, uit het raam. Iedereen veegt iedere dag keurig zijn of haar eigen paadje aan maar daar blijft de troep dan ook gewoon liggen. Gelukkig wordt er in winkels al minder in plastic zakken gedaan en kun je aan de kassa voor 10 cent een stoffen tasje kopen. De overheid doet zijn best om iedereen van stromend water te voorzien waardoor de enorme hoelveelheid aan plastic flessen hopelijk ook verminderd.

Nepal, ik heb ontzettend van je genoten. Ik sluit je in mijn hart. Ik neem geen afscheid.....ik kom terug. Namaste!

Nog 2 nachtjes slapen....

Nog 2 nachtjes slapen en dan ben ik weer thuis. Ik heb het fantastisch gehad maar het is lang genoeg geweest. Ik verlang naar huis, naar Ivo en Jasper, naar mijn moeder, naar mijn huisje, de katjes, naar jullie lieve vrienden en vriendinnen. Het is een fijn gevoel.

De afgelopen dagen aan de rivier waren geweldig. Een hele mooie afsluiting van mijn Nepal reis. Ik was er helemaal alleen, geen andere gasten. Het was zo fijn om aan de rivier te zitten, naar het water te luisteren en naar de vogels die probeerden om boven het kolkende geluid uit te komen.

Morgen reis ik met de bus terug naar de hectiek van Kathmandu. Dat zal wel even slikken zijn. Als alles naar wens verloopt ben ik donderdag avond tegen 22.00 in Brussel waar Jasper en Evi op me wachten.

Ik heb met heel veel plezier mijn verhalen geschreven en met nog meer plezier al jullie reacties gelezen. Heel veel dank daarvoor. Fijn om te lezen dat jullie er ook van genoten hebben. Ik zie jullie allemaal gauw weer.

Veel liefs, Yvonne

Een overweldigende ervaring

De klim naar Poon Hill was pittig maar zo de moeite waard! Werkelijk alles zat mee. Het was helder, niet te koud, een prachtige zonsopkomst en een super mooi zicht op de besneeuwde bergen. Wat is de natuur toch onvoorstelbaar mooi! Na toch wel behoorlijk afzien kon ik mijn emoties laten gaan. Wat een geweldige ervaring is dit. Wat geweldig dat ik hier sta en dit mag zien en mag voelen. Zo intens! De herinnering en het gevoel van de eerste blik op de oceaan tijdens mijn eerste Camino kwamen ook weer helemaal terug. Een euforisch gevoel. Dankbaarheid, trots, liefde, WHAUW!

De volgende wandelwagen zijn "relatief " gemakkelijk. Soms nog wel wat stevige klimmetjes maar verder vooral "Nepali flat" en dalen. We komen op prachtige plekken, gastvrije guesthouses en home home stay's, en het lukt me om steeds beter te slapen. Dat maakt dat ik er ook echt intens van kan genieten.

Gisteren zijn we aangekomen in Syauli Bazaar, onze laatste slaapplek voordat we weer aankomen in Nyapul en terug reizen naar Pokhara. Het is een prachtige plek aan een snel stromende rivier. Een plek waar ik me zo verbonden heb gevoeld met de natuur dat ik besloten heb daar nog een paar dagen naar terug te gaan. Zaterdag reis ik eerst met een bus en dan met een jeep terug. Dan moet ik nog 2 uur lopen en blijf ik daar 3 nachten. Geen WIFI en just me,myself and I.

Ontelbaar veel zware stappen....

Donderdag 06 april al vroeg vertrokken terug naar Pokhara. Fijn om weer terug te gaan naar het Purna centrum. Ik verblijf voor 1 nacht in het guesthouse en zal daar de groep ontmoeten met wie ik de trekking ga doen. We zijn met 6 vrouwen, 2 Noorse vriendinnen, een Australische vrouw, een Belgische en een Duitse. Agni gaat mee als yogaleraar en begeleider en Harrypu is onze gids. Ook hebben we 3 dragers. Vrijdagochtend met de bus naar Nayapul gereden waar we om 13.00 aan onze trektocht konden beginnen. De eerste dag is niet echt zwaar, ongeveer 400 meter geleidelijk klimmen naar onze eerste overnachtingsplaats Hille, op 1495 meter. Veel regen en onweer maar toch een fijne eerste dag gehad. Heerlijk om weer te wandelen.

Helaas slaap ik al een paar nachten slecht en daar heb ik last van. Absoluut niet fit vertrokken voor de tweede dag, een zware klim van 3500 steps in de bakkende zon. Op deze dag heb ik een paar keer zelfs voor wat regen gebeden, maar dat bleef uit. Na ongeveer 5 uur zwoegen en afzien plof ik meer dood dan leven neer op mijn bed in een gezellig guesthouse in Ullrich (2070 meter). We worden hartelijk ontvangen en er wordt super lekker voor ons gekookt. Helaas weer een slapeloze nacht en ik zie op tegen de tocht van vandaag. Ik voel me redelijk uitgeput en al snel raak ik mijn zelfvertrouwen een beetje kwijt. Na een korte jankpui lukt het me om mezelf te herpakken en rond half 3 kan ik op het terras van guesthouse Snowland genieten van een fantastisch uitzicht en een heerlijke lunch.

Morgenvroeg om 04.30 klimmen we het laatste stuk naar Poon Hill (3210 meter) om te gaan genieten van hopelijk een prachtige sunrise.

Begnas Lake

De twee dagen in Begnas Lake zitten er al weer op. Vanochtend ga ik met de bus terug naar Pokhara. Begnas is een klein, rustig plaatsje aan het meer. Je komt hier nog maar weinig toeristen tegen. Het coffee house waar ik een kamer had viel wat tegen. Er was me een kamer met uitzicht op de bergen beloofd, maar dan moest ik wel om de hoek kijken. Helaas was ook het weer erg slecht. Veel regen, onweer en mist. Ook het bed was zo hard dat ik me nu overal gekneusd voel.

Vanochtend toch nog een kadootje van moeder natuur! Zon, mist en een glimp van de pieken van de Himalaya

Niets zo veranderlijk als het weer...

Gisterochtend genoten van eindelijk weer eens wat zon. Tussen de yoga en meditaties sessie door is daar wel tijd voor. Na de lunch trok er weer dikke bewolking binnen en nog geen half uur later brak er een heuse regen, hagel en onweersbui los. De hagelstenen waren echt groot! Sundip en Raj gingen meteen aan de slag om een heuse hagel pop te maken. Hilarisch om ze bezig te zien. De rest van de dag bleef in de wolken en s'avonds kregen we als toetje nog een stevige onweerrsstorm.

Vanochtend was het helder en al snel brak de zon door. Vanuit het Purna centrum was net een puntje van De Fishtail ( een berg in de Himalaya ) te zien. Na het ontbijt een wandeling de berg op gemaakt om te genieten van het uitzicht en om foto's te maken van de Himalaya maar helaas.....de wolken waren sneller dan wij. De wandeling echter was heerlijk.

Nu, 14.00 in de middag, is het weer dicht bewolkt en het rommelt al flink in de lucht. De regen zal niet lang meer op zich laten wachten.....

Een kort koppie en een heerlijke massage

Gisteravond ben ik naar Pokhara gewandeld en heb een bezoekje gebracht aan de barbershop. Het was een belevenis. Het knippen was in enkele minuten klaar maar de hoofd en nekmassage daarna duurde zeker 25 minuten. En....het was geweldig! Zowel mijn voorhoofd, achterhoofd, wenkbrauwen en ogen, nek en schouders werden, soms heel zacht, en soms zeer stevig, onderhanden genomen. Af en toe ga hij zelfs een paar flinke dreunen op mijn hoofd om daarna weer vrolijk verder te masseren. Ik heb er van genoten en mijn hoofdpijn is over!!

Vanochtend scheen de zon!!!!