Kathmandu is overweldigend en ik heb nog maar een heel klein stukje gezien. Ik ben nu 2 keer in mijn eentje een stukje gaan struinen maar ik ben als de dood dat ik verdwaal. Het is zo druk en er zijn geen straatnaambordjes zoals bij ons. De wegen zijn bijna geen van allen bestraat, stoffig, modderig en vol met stenen en kuilen. Motoren, auto's, brommers, scooters, bussen, fietsen, vrachtwagens, handkarren, voetgangers, kippen, honden, koeien, alles gaat toeterend, bellend, blaffend en loeien langs elkaar af. De winkeltjes hier in de buurt zijn vooral klein, onduidelijk om te zien wat ze verkopen en ....of ze wel iets verkopen. Ik ben een bezienswaardigheid en ik voel me een beetje een voyeur. Het vrijwilligershome is een groot groen gebouw met meerdere verdiepingen. Ik deel een kamer met 5 anderen. In het totaal zijn er momenteel zo'n 20 vrijwilligers hier en die komen en gaan. Er zijn veel projecten in en rondom Kathmandu: werken in een ziekenhuis, les geven in een klooster aan boeddhistische monniken, werken in een weeshuis, maar ook olifanten verzorgen in het natuurpark of werken met zwerfhonden. Het constructie programma, waar ik ga werken, ligt een stuk buiten Kathmandu, ik geloof zo'n 5 uur rijden. Ik zal dus door de week daar verblijven. de omgeving schijnt erg mooi te zijn. Het verblijf is zeer primitief, geen douche, geen WiFi maar in de weekenden kom ik terug in het vrijwilligershome dus dan kan ik me schoon schrobben en mijn blog bijwerken. Maar....eerst de introductieweek die morgen begint. Ik heb er al hele leuke positieve verhalen over gehoord en ik ben heel benieuwd.